Je herinnert je vast nog het moment dat je voor het eerst alleen de weg op ging. Dat was spannend, toch?
Je herinnert je vast ook nog het moment dat je voor het eerst een telefoongesprek moest voeren in het Nederlands? Of met de leraar van je kind moest spreken? Of moest solliciteren? Ook dat was spannend!

——————-
Je rijbewijs halen erkent dat je tijdens het rijexamen voldoende vaardigheden had om je op de openbare weg te begeven.
Een taaltest halen erkent dat je na het afleggen van die test voldoende vaardigheden hebt om je binnen een bepaald niveau te behelpen.
Maar… een rijbewijs in bezit hebben maakt je niet automatisch een goede chauffeur en een certificaat in handen hebben maakt je geen foutloze communicator.
We zijn dan wel de trotse eigenaar van een attest, maar geen enkele bestuurder rijdt hetzelfde en geen enkele persoon kent evenveel woorden binnen een taal. Er bestaan wegpiraten, zondagsrijders, bumperklevers, spookrijders,… Net zoals sommigen zich al wat genuanceerder kunnen uitdrukken dan anderen.
Om een goede chauffeur te worden moet je de baan op om te oefenen. Je rijdt het beste op verschillende tijdstippen, in een stedelijke en een landelijke context, korte en lange afstanden, op zonnige dagen maar ook tijdens onweersbuien. Zo groeit je zelfvertrouwen en wordt het makkelijker.
Met andere woorden: je stopt niet met autorijden omdat je je rijbewijs hebt gehaald.
En daar wringt vaak het schoentje als het over taal gaat. Je stopt met leren, want je hebt tenslotte je doel behaald. Je hebt je certificaat in je bezit, dus nu ben je de taal machtig.
Maar om een goede spreker of schrijver te worden moet je ook oefenen. Niet één keer, niet tien keer, maar voortdurend. Tot het net zoals autorijden niet meer aanvoelt als oefenen maar als routine, in die mate dat je het bijna kan doen op automatische piloot. Want hoe vaker je het doet, hoe groter je zelfvertrouwen wordt en hoe makkelijker het aanvoelt.

Autorijden is niet makkelijker geworden.
Het Nederlands is niet makkelijker geworden.
Jij bent wel beter geworden! Vaardiger. Zelfzekerder.
Het positieve is dat fouten maken tijdens het leren van het Nederlands minder dramatisch is dan fouten maken op de weg.
Ik denk dat je begrijp wat ik wil zeggen: een taal leer je levenslang. Het ene moment bewuster en intenser dan het andere, maar het blijft altijd aanwezig.
Nederlands leren is zoals autorijden: het is een vaardigheid die ie-de-reen onder de knie kan krijgen. De ene al wat sneller en handiger dan de andere, maar iedereen doet het wel. Dus ook jij!
En in het begin is dat spannend en onwennig, maar na verloop van tijd wordt het echt beter!
Je bent meer dan welkom om deel te nemen aan onze conversatieclubs.

Mooie vergelijking, klopt helemaal